.
 Oporność
na antybiotyki i sulfonamidy. Co na to Wielka Internetowa
Encyklopedia Multimedialna?
Największym
osiągnięciem medycyny XX wieku było wprowadzenie do
leczenia zakażeń
sulfonamidów,
a następnie antybiotyków.
Niestety,
wskutek istnienia u drobnoustrojów biologicznych
mechanizmów obronnych, nie udało się zlikwidować tą
drogą w zupełności żadnej z chorób zakaźnych.
Zdolność
przystosowania się do warunków środowiskowych, jaką
dysponują zwłaszcza bakterie, spowodowała pojawienie się
szczepów opornych na działanie chemioterapeutyków, a to
przekreśla w wielu przypadkach możliwość osiągnięcia
efektu leczniczego.
Przykładem
takiego negatywnego zjawiska może być narastanie oporności
na
penicylinę
gronkowca ropnego. Podczas gdy w chwili wprowadzenia
tego leku do terapii masowej uzyskiwano efekt leczniczy
prawie w 100% przypadków, obecnie ok. 90% szczepów
tego drobnoustroju jest niewrażliwych.
Głównym
mechanizmem biologicznym, który leży u podstaw
powstawania lekooporności u bakterii, jest zdolność
wytwarzania przez nie
enzymów
rozkładających stosowany antybiotyk.
Gronkowiec ropny,
np. w wyniku zmienności adaptacyjnej, wytwarza enzym
penicylinazę, rozkładającą
penicylinę, a prątek
gruźlicy
streptomycynazę, rozkładającą streptomycynę.
Zjawisko
lekooporności utrwala się dziedzicznie, szczepy wrażliwe
są w ten sposób eliminowane, a szczepy oporne
dominują. Powstawanie lekooporności zależy od niewłaściwego
stosowania leków, np.: podawania antybiotyków bez wstępnego
badania mikrobiologicznego, w przypadkach niewłaściwie
dobranych, w zbyt małych dawkach, przez zbyt długi
czas itp.
MOTTO
Istnieje
wolność wiary oraz wyznań i każdy może szukać pomocy
gdzie mu się to podoba. Szansa powrotu do
zdrowia jest...
>>>Więcej>>>
<<<Antybiotyki - artykuły od
początku
Kiedy antybiotyki działają "za dobrze" >>>
FORUM
DYSKUSYJNE DLA CZYTELNIKÓW
|
